Ανάμεσα στα διάφορα είδη πουλιών με μπλε απόχρωση, υπάρχουν ορισμένα που ξεχωρίζουν για την ομορφιά και την ιδιαίτερη συμπεριφορά τους. Ένα από αυτά, που ίσως να μην έρχεται άμεσα στο μυαλό, είναι το indigo bunting – ένα μικρόστρουμφο πουλί με εκθαμβωτικό μπλε χρώμα και αξιοπρόσεκτο κελάηδημα.
Όχι απλώς μπλε – αλλά οπτική ψευδαίσθηση
Το εντυπωσιακό χρώμα του indigo bunting δεν οφείλεται σε κάποια χρωστική ουσία, αλλά σε ένα φυσικό φαινόμενο που ονομάζεται διάχυση του φωτός (light scattering). Τα φτερά του περιέχουν μικροσκοπικές κοιλότητες αέρα και κερατίνης, που αντανακλούν το μπλε φως, δημιουργώντας έτσι την εντύπωση του χρώματος. Πρόκειται για το ίδιο φαινόμενο που κάνει τον ουρανό να φαίνεται μπλε.
Είναι ενδιαφέρον πως μόνο τα ενήλικα αρσενικά εμφανίζουν αυτό το λαμπερό μπλε, και μάλιστα μόνο κατά την περίοδο αναπαραγωγής. Τον υπόλοιπο χρόνο, αποκτούν ένα πιο σβηστό χρώμα, με καφέ και μπλε αποχρώσεις. Τα θηλυκά και τα νεαρά πουλιά είναι σχεδόν εξολοκλήρου καφέ, με μόλις λίγες μπλε αποχρώσεις στα φτερά ή την ουρά.
Ένα τραγούδι που μαθαίνεται από γενιά σε γενιά
Το indigo bunting δεν ξεχωρίζει μόνο με την εμφάνισή του, αλλά και με το τραγούδι του. Μόνο τα αρσενικά τραγουδούν, και συνήθως επαναλαμβάνουν νότες σε ζεύγη – μελωδίες που μπορούν να ακουστούν σαν: «What, what? Where, where? See it, see it». Το αξιοσημείωτο είναι ότι το τραγούδι μαθαίνεται από άλλα πουλιά, πράγμα που σημαίνει ότι σε διαφορετικές περιοχές μπορεί να παρατηρήσουμε παραλλαγές του ίδιου μοτίβου.
Μακριά ταξίδια με οδηγό τα αστέρια
Το indigo bunting είναι μεταναστευτικό πουλί. Κάθε άνοιξη και φθινόπωρο, διανύει έως και 1.200 μίλια, μετακινούμενο μεταξύ των τόπων φωλιάσματος στη Βόρεια Αμερική και των περιοχών διαχείμασης σε Φλόριντα, Μεξικό, Κεντρική και Νότια Αμερική.
Ένα από τα πιο εκπληκτικά χαρακτηριστικά τους είναι ότι ταξιδεύουν τη νύχτα και προσανατολίζονται με βάση τα αστέρια. Τη δεκαετία του 1960, πειράματα σε πλανητάρια απέδειξαν ότι τα indigo buntings μπορούν να προσαρμόζονται στην κίνηση των αστεριών στον ουρανό, διατηρώντας πάντα σωστό προσανατολισμό.
Τι τρώνε και πού ζουν
Το διαιτολόγιό τους μεταβάλλεται ανάλογα με την εποχή:
- Καλοκαίρι: κυρίως έντομα και αράχνες για πρόσληψη πρωτεΐνης
- Χειμώνας: φρούτα, σπόροι και φυτικά υπολείμματα
Δεν επισκέπτονται συχνά ταΐστρες αυλών, αλλά αν θέλετε να τα προσελκύσετε, δοκιμάστε με σπόρους nyjer ή γαϊδουράγκαθου.
Τους συναντάμε συχνά σε:
- Ακριανά σημεία δασών
- Χαμηλή θαμνώδη βλάστηση
- Ανοικτές εκτάσεις κοντά σε δασώδεις περιοχές
Η φωλιά τους είναι χαμηλά στο έδαφος, όχι πάνω από 1 μέτρο. Κατασκευάζεται από το θηλυκό, που χρησιμοποιεί φύλλα, γρασίδι και κομμάτια φυτών για να φτιάξει μια κυπελλοειδή δομή. Γεννά 3-4 αυγά και τα εκκολάπτει για περίπου δύο εβδομάδες.
Ο πληθυσμός μειώνεται αλλά δεν απειλείται
Παρά το ότι έχει σημειωθεί μείωση κατά 28% από το 1966, ο πληθυσμός τους παραμένει σταθερός, με περίπου 77 εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως, σύμφωνα με το Cornell Lab of Ornithology.
Στη Βόρεια Αμερική υπάρχουν αρκετά είδη bunting, αλλά στην περιοχή του Ιλινόις κυρίως απαντώνται το indigo bunting και το dickcissel, ενώ τον χειμώνα μπορεί να παρατηρηθεί και το snow bunting. Αν ψάχνετε κάτι ακόμα πιο εντυπωσιακό, τότε το painted bunting με τα πολύχρωμα φτερά του – μπλε κεφάλι, κόκκινο στήθος και πράσινη πλάτη – κλέβει αναμφισβήτητα την παράσταση.