Ο Μαρκ Τουέιν, γνωστός και ως Σάμιουελ Κλέμενς, είναι ίσως ο Αμερικανός συγγραφέας που λάτρευε περισσότερο τις γάτες. Ήταν δηλωμένος “άνθρωπος της γάτας” και συχνά εξέφραζε τη βαθιά του αδυναμία σε αυτά τα πλάσματα. Όπως είχε πει χαρακτηριστικά: «Απλά δεν μπορώ να αντισταθώ σε μια γάτα, ειδικά αν γουργουρίζει. Είναι τα πιο καθαρά, τα πιο πανούργα και τα πιο έξυπνα πλάσματα που γνωρίζω, πέρα από το κορίτσι που αγαπάς, φυσικά.»
Ένας ιδιοκτήτης 19 γατών
Ο Τουέιν ήταν τόσο παθιασμένος με τις γάτες που κάποια στιγμή είχε μέχρι και 19 γάτες ταυτόχρονα! Τα ονόματά τους ήταν εξίσου φαντασμαγορικά με τη φαντασία του. Ανάμεσά τους βρίσκονταν ονόματα όπως Απολλινάρης, Βελζεβούλ, Μπλάδερσκαϊτ, Μπάφαλο Μπιλ, Σατανάς, Αμαρτία, Ξινό Μάσ, Ταμάνι, Ζωροάστρης, Σόπι Σαλ και Πανούκλα.
Ο συγγραφέας είχε ιδιαίτερη δυσκολία να κατανοήσει ανθρώπους που δεν αγαπούσαν τις γάτες. Όπως είχε δηλώσει: «Όταν ένας άνθρωπος αγαπά τις γάτες, είναι φίλος και σύντροφός μου, χωρίς περαιτέρω συστάσεις.»
Η ιστορία του Μπαμπίνο
Μια από τις πιο γνωστές ιστορίες του Τουέιν για τις γάτες αφορά τον Μπαμπίνο, μια μαύρη γάτα που ανήκε αρχικά στην κόρη του, Κλάρα. Όταν ο Μπαμπίνο εξαφανίστηκε, ο Τουέιν έφτασε στο σημείο να δημοσιεύσει αγγελία στην εφημερίδα New York American προσφέροντας αμοιβή 5 δολαρίων για την επιστροφή του. Στην αγγελία περιέγραψε τη γάτα με μοναδικές λεπτομέρειες: «Μεγάλη και εντελώς μαύρη, με παχύ, βελούδινο τρίχωμα και μια αχνή λευκή γραμμή στο στήθος. Δύσκολα εντοπίζεται σε συνθήκες συνηθισμένου φωτισμού.»
Παρά τη μεγάλη κινητοποίηση και την εμφάνιση αρκετών ανθρώπων με γάτες που ταίριαζαν στην περιγραφή, ο Μπαμπίνο γύρισε σπίτι μόνος του.
Οι γάτες στα έργα του Τουέιν
Οι γάτες δεν ήταν απλώς σύντροφοι του Τουέιν· συχνά εμφανίζονται και στα βιβλία του. Από τα παιδικά του χρόνια στο Χάνιμπαλ του Μιζούρι έως τα τελευταία του χρόνια στο Κονέκτικατ, οι γάτες αποτελούσαν αναπόσπαστο μέρος της ζωής και της έμπνευσής του. Στα έργα του, όπως “Οι Αθώοι στο Εξωτερικό”, “Η ζωή στην Άγρια Δύση”, “Οι περιπέτειες του Τομ Σόγιερ”, “Ένας Γιάνκης του Κονέκτικατ στην Αυλή του Βασιλιά Αρθούρου” και “Ο Γουίλσον με το Κουρεμένο Κεφάλι”, οι γάτες κάνουν την παρουσία τους αισθητή.
Ένα πάθος που έμεινε ανεξίτηλο
Η αγάπη του Μαρκ Τουέιν για τις γάτες δεν ήταν απλώς μια εκκεντρικότητα, αλλά ένας τρόπος να εκφράσει την εκτίμησή του για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους: τη νοημοσύνη, την ανεξαρτησία και τη χάρη τους. Ο ίδιος έζησε περιτριγυρισμένος από αυτά τα πλάσματα, τα οποία θεωρούσε αναπόσπαστο μέρος της ζωής του.